Lang is gedacht dat de beeldengroep De roof van Persephone/Proserpina een kunstwerk was van Ignatius van Logteren. De verbeelding van een mythologisch verhaal in steen, de beeldhouwstijl en dat het deel uitmaakte van een geschenk in 1859, met acht beelden die wel van Van Logteren waren, wezen daarop. In 2001 beargumenteerde Van Logteren-expert Pieter Fischer echter aan dat dit werk niet van Van Logteren geweest kan zijn. Desalniettemin is dit beeld van een onbekende kunstenaar een sieraad voor de stad.

Het verhaal van Persephone
In de Griekse mythologie is Persephone de dochter van oppergod Zeus en Demeter, de godin van de vruchtbaarheid. De broer van Demeter is Hades,  god van de onderwereld. Die heeft een oogje op zijn nichtje Persephone laten vallen en ontvoert haar naar zijn dodenrijk (= ‘De roof van Persephone). Demeter is wanhopig van verdriet en de aarde verliest haar vruchtbaarheid. Dat gaat Zeus te ver en er wordt een omgangsregeling tussen Hades, Persephone en Demeter opgesteld. Persephone is de helft van het jaar bij haar moeder en de andere helft bij Hades als koningin van de onderwereld. Zo zijn de seizoenen ontstaan: als Persephone bij haar moeder is, is het lente en zomer en haar tijd bij Hades is de herfst en de winter.

Na de oorlog: van de John Frostbrug naar het Croydonplein
Na de Tweede Wereldoorlog verhuisde het beeld, na een korte opknapbeurt, van het Lauwerspark naar het plantsoentje direct ten oosten van de John Frostbrug. Daar stond het naast het Rijngemaal op de hoek Rijnkade-Ooststraat.
In de jaren tachtig was een nieuwe restauratie nodig en ging het beeld, met andere beelden van Van Logteren, naar het atelier van Ton Mooy in Amersfoort. Na de restauratie kreeg het beeld in 1988 weer een nieuwe plek: het Croydonplein achter winkelcentrum Kronenburg. Deze stenige omgeving was wel een groot contrast met de oorspronkelijke plek: de groene singels van Arnhem.

In het begin van 2019 was de beeldengroep er slecht aan toe. In het voorjaar verhuisde het daarom voor een opknapbeurt opnieuw naar het atelier Mooy. Twee jaar later, op 1 april 2021, keerde het beeld met een speciaal transport over de A12 weer terug naar Kronenburg. In 2024 werd het beeld nogmaals schoongemaakt en waar nodig bijgeverfd.